De kameraadschap met ROOD Nijmegen verdiepte zich op 10 augustus in Nijmegen zelf, waar we ons om 13:00 verzamelden bij het station. Na een goede zonnebrandsmeersessie vertrokken we in de algemene richting van de Waalkade, waar het echte beginpunt van onze wandeling lag. Onderweg een aantal zwarte zon-stickers verwijderd (mogelijk overblijfselen van de vierdaagse), vuilniszakken gescoord voor ander afval, en uitgezwaaid door een mooie muurschildering van kameraad Nijntje op de Grote Markt. Een wiebelig boogbruggetje markeerde dan eindelijk het echte begin van de wandeling en de overgang van het stadse naar de polder, waar de afvalgrijpers werden uitgedeeld.

Direct was de hitte al te merken. De koeien, die, zoals te lezen in het laatste ROOD prikbord, zelf geen klassenstrijd voeren en dus niet aan het wandelen waren, keken ons beduusd aan. Zelf waren ze lekker aan het pootjebaden in de Waal. Tijdens deze eerste echte etappe van de wandeling was er een opvallend verschil met de vorige wandeling met ROOD Nijmegen , in de contreien van Paleis Soestdijk. Er lag bij Nijmegen beduidend minder afval op de grond, en de lokale boomers lieten zich nóg vaker positief uit over onze afvalgrijpers en rode vlaggen.

Al snel waren we buiten bereik van de korte ommetjes van het stadse volk op deze warme dag. Onze eerste pitstop was een uitkijktoren met weinig uitzicht. Vlakbij vonden we echter wel een betonnen bouwval waar kikkers hun intrek hadden genomen, welke dus toepasselijk Hoxha’s kikkerbunker werd gedoopt. Hijgend en puffend buffelden we verder naar en langs de Bisonbaai, waar sommigen van ons verrast waren door de kledingvrijheid van de strandgangers. 

Een uitgehangen rode vlag markeerde de koffiepauze, die dankbaar werd aangegrepen. Om allemaal een plekje in de schaduw te krijgen moesten we ons helaas verdelen over meerdere tafels, wat geen goed voorteken was. Na de koffie werd ieders ergste nachtmerrie dan ook werkelijkheid: een heuse split. Het secretariaat en de kameraad verantwoordelijk voor de grijpers besloten door te lopen naar Ooij om daar de bus te pakken, terwijl de rest van onze bende de lange weg voortzette, richting het pontje en moeras. Al zingend stapten we over de dijk, wat enig bekijks van de lokale fietsers trok.

Terwijl wij met het pontje over het water dobberden, reden er een aantal eendjes voorbij op het droge. Eenmaal aan de overkant van de rivier ‘het Meertje’ werd het landschap steeds drassiger. Natuurlijk moesten we daar even verdwalen voor we een weg uit het moeras konden vinden. De uitweg liep omhoog en langs een oud tolstation. Ongehinderd stapten we door een steeds stadsere omgeving. Terug in Nijmegen versplinterden we verder met elke keer dat we langs het huis van een lokaal ROOD lid kwamen.

Om op een positieve noot af te sluiten was er toch nog wat hereniging onder de auspiciën van Maoz falafeltent, waar de laatste wandelaars zowel het secretariaat als een ROOD Nijmegen lid troffen. Onder het genot van gefrituurde kikkererwtjes werd de dag geëvalueerd en plannen gesmeed voor een rijk scala aan socialistische stripverhalen en animes. Conclusie: groot succes.