Lectori Salutem. Dat is Latijn voor moi eem. Vorige zondag, de drieรซntwintigste, is de Kameraadschappij weer op pad geweest. Langs de gebouwen van de Amsterdamse School! De meeste dan, voor zover ze in Groningen-stad waren. De wikipedia heeft een lijstje.
Groningen heeft, op Amsterdam na, de grootste concentratie gebouwen in deze stijl van Nederland. En dat vind ik mooi. De stijl is niet alleen heel charmant om te zien, ook de achterliggende gedachte is een goede. Hoewel de Amsterdamse school deel uitmaakt van de brede waaier aan expressionistische architectuurstijlen schijnt de school goed maatschappelijk betrokken te zijn geweest.
Maatschappelijk Betrokken
Leefomstandigheden voor arbeiders zo’n honderd jaar geleden wilden wel eens ronduit erbarmelijk zijn en de Amsterdamse school zou hier verbetering in willen brengen door te denken aan wat de arbeider daadwerkelijk nodig heeft. Zoals een woonkamer die niet regelmatig overstroomt, geen luizen op hun kinderen, frisse lucht, zonlicht en dat soort overbodige linkse hobbies. Even los van die historische context naar een รกndere historische context. Een jaar geleden, of zoiets, is de Kameraadschappij (in de gedaante van รฉรฉn andere kameraad en ikzelf) naar het Volksbuurtmuseum te Utrecht gegaan, namelijk.
Destijds heb ik er nooit een blogje over geschreven, en nu komt daar wat spijt over. Want dan had ik veel beter onthouden wat het inhield. In mijn hoofd had ik een en ander namelijk door elkaar gehaald over die ‘wijk c’ waar dat museum over gaat, maar nu ik de boel weer wat opzoek blijkt het toch vooral te gaan over precies de tijd en omstandigheden waartegen de Amsterdamse school zou strijden. Hierover meer in de volgende post.
Onze Wandeling
Was echt een hele goeie. Niet te overschatten. Kameraden van heinde en verre, maar zoals verwacht vooral uit Groningen, kwamen opdagen om in een heel prima weertje, bijna tรฉ prima, een ruime twee uur te wandelen. Bij deze wandeling konden we de Stroom weer eens met de Vlam verenigen, net als bijna een jaar geleden, bij Norg. Want zoals ik hierboven al betoogde was het ook zeker een heel cultureel uitstapje. Niet alleen, maar natuurlijk voornamelijk, vanwege de Amsterdamse school maar we hebben bijvoorbeeld ook even stilgestaan bij het monument voor Johannes Swint. Vermoord door de bezetter in 1944 omdat hij een speeltuin bestierde. Oh nee toch niet, omdat hij verzetsman en communist was. En daarnaast ook voorzitter van de speeltuinvereniging Oosterpark.
Omdat het grootste deel van de gebouwen in de Amsterdamse stijl ongeveer aan de zelfde kant van de stad liggen hebben we vooral daar gewandeld. Om daarna nog de andere gebouwen in de stijl te bezoeken zou misschien nog wel twee uur hebben geduurd en dat met veel minder relevante-gebouwen-per-kilometer. Nee het was wel degelijk tijd voor een ijsje, even zitten, en een bak koffie. Dat laatste wilde ik graag in elk geval. Met een goeie 15 kameraden hadden we in ieder geval een geweldige opkomst!