Alweer een week of twee geleden hebben we in Nijmegen gevoetbald. Ons eerste (?) landelijke voetbaltoernooi! Ik kan aan het korstje op mijn knie zien dat het al een tijdje geleden is. Voelt eigenlijk langer dan twee weken, maar dat kan ook mijn schuldgevoel zijn over dat ik zo laat begin te schrijven.
I do not respect time, it is an odious concept.
Maar goed, op 21 april hebben we dus in Nijmegen gevoetbald. En met ‘we’ bedoel ik niet alleen de Kameraadschappij maar ook andere organisaties, waaronder meerdere afdelingen van Rood en zelfs de ‘radical organisation of students in Amsterdam’ – ROSA.
Toegegeven, het lidmaatschap van de Kameraadschappij heeft een bepaalde mate van overlap met Rood. Veel leden zijn ook lid van Rood (geweest). Ikke toevallig niet wegens omstandigheden (oud). Maar ik vermoed dat niet iedereen die als een team van Rood (of de Socialisten) meespeelde niet ook al lid was van de Kameraadschappij, en niet iedereen van de Kameraadschappij is natuurlijk lid van Rood. Wel wat overlap, niet hetzelfde.
geweldig
Dat terzijde- HET WAS GEWELDIG. Ik kan het niet overschatten en ben verbaasd dat ik al drie paragrafen bij elkaar geรซmmerd heb voordat ik zeg hoe geweldig het was. Het was *geweldig*. Laatste wedstrijd waarin ik speelde, als lid van VV de Graanrepubliek, ben ik nog even op mijn kneiter gekneiterd en daarmee mijn knie een beetje geschaafd. Maar dat mag de pret niet drukken en doet niets af van het geweldige. Wat het dus was. Geweldig!
De opkomst, geweldig. De organisatie, geweldig. Het feit dat ik daar zelf niet achteraan hoefde, geweldig. De teamnamen, geweldig. Het spelen, geweldig. Niks gewonnen te hebben – iets minder. Maar alsnog geweldig.
Goed ik geef VV de Graanrepubliek, en mijzelf dus, een kleine winst in dat we met maar 0-1 ingemaakt zijn door FC Rosa United. Had veel erger kunnen zijn namelijk want dit team was serieus goed. Hierdoor bepaalden wij als lichtelijk sukkelig team uit Groningen (met alle liefde) toch de eindstand. Want als Rosa ons met 3 punten of meer geklopt had was Rosa de winnaar van ons eerste landelijke voetbaltoernooi. In plaats daarvan was het het verbazend sportieve team van Rood Leeuwarden. Onze kameraad heeft daar voor ‘de Socialisten’ ook een stuk geschreven. Lees dat. Zelf lang geleden in Leeuwarden geboren, en thans aldaar aanwezig, dus ergens voelt dit ook als een kleine win voor mij. Flauw hรจ.
de lange weg
Iets minder geweldig was onze reis naar, en van, de locatie. De kameraden van Rood Leeuwarden hadden het slim aangepakt door met de auto te gaan, maar wij besloten toch met de trein. Het is zeker gelukt, maar Oss en den Bosch liggen niet op de normaal te verwachten route naar Nijmegen vanuit deze hoek. Dit kwam doordat er rond Nijmegen nogal wat onderhoud gepleegd werd aan het spoor. Op de terugweg hoorden we zelfs, in de bus van Nijmegen richting Arnhem ditmaal, dat die onderhoud in eerste instantie pas drie maanden later gepland was. Een kapitalistisch complot dus! Grapje. Of toch? Nee, grapje. Zo belangrijk zijn we niet.
Ook het feit dat de laatste trein op de reis overvol was en ik vermoeid en overprikkeld kan niet betekenen dat het geen geweldige activiteit was op een mooie dag. Hulde aan al onze sporters! Aan onze kameraden! En vooral de organisatie van dit landelijke voetbaltoernooi!
De oplettende lezer valt op dat de auteur van het stuk voor de Socialisten ook in VV de Graanrepubliek speelde. Het toeval wil dat het secretariaat van de Kameraadschappij op het moment zeer gefocust is in รฉรฉn stad. Dat heeft voordelen. Maar is nooit precies de bedoeling geweest. We moeten het allemaal samen doen, natuurlijk. Dus mocht je met de organisatie willen helpen? Of als contactpersoon of in het secretariaat? Maak er werk van, benoem het. Dan kunnen wij dat ook!