—
Recentelijk wilde deze redacteur mee met een mooie wandeling. Maar dat werd verhinderd door de rampzalige staat waarin het openbaar vervoer zich bevindt. Dat er toen van alles uit viel was alleen een symptoom van de huidige OV-perikelen. Ondanks het feit dat ik vrij vroeg op mijn vertrekstation was zorgden twee uitvallen er voor dat ik langer en moeilijker zou reizen. Alsof het in normale staat wel fantastisch zou zijn. Een alternatief was over Emmen te reizen, maar dat had me vier uur gekost en dan was ik alsnog later dan afgesproken daar. Daar ga je dan, met je idee om het bijzondere Maarnse stadsgezicht te bekijken.

Op zich allemaal natuurlijk geen ramp, maar ik had werkelijk niet het flauwste benul hoeveel kameraden van plan waren te gaan. Dit bleken negen! Fantastisch! Ten tijde van mijn poging te reizen was ik overtuigd van twee plus een ‘misschien’. Als ik, een van die twee, dan niet kan is dat een probleempje. Natuurlijk ben je over het algemeen vrij om je aan te sluiten, maar wat had het me een stress gescheeld als ik beter wist hoe veel wilden komen!

Het komt wellicht zo over, maar dit is niet bedoeld om zuur te doen over mijn kameraden- geweldige lui! Maar wel over hoe het openbaar vervoer afgebroken is. Dit soort ov-perikelen moeten we maar aan wennen. Om een of andere reden.