Zaterdag 26 juni zijn we met Kameraadschap ‘De Stroom’ gaan wandelen rond het geografische middelpunt van Nederland. Ook Columniste Margriet Oostveen van de Volkskrant sloot hierbij aan, en wandelde een stukje mee. Het was een erg gezellige wandeling, waar we de historische waarschuwing van de muur van Mussert met eigen ogen konden aanschouwen. Dit was een megalomaan complex van de oud-NSB leider waar ze hun landdagen hielden, en die bedoeld was als laatste rustplaats voor NSB-coryfeeën. Ons antifascistische hart klopte iets harder door het basketbalveldje dat te midden deze arena was opgetuigd.
Hierna liepen we door naar het geografische centrum van Nederland, hier is een klein monumentje voor, en we gebruikten deze gelegenheid om even te pauzeren. De columniste nam hier afscheid van ons en wij vervolgden onze weg langs de trede des tijds zoals het heel mooi heet. Hier liepen we een pad af dat je zogezegd door de tijd meeneemt naar een soort uitgeslepen vallei die zo is ontstaan door een oude gletsjer gedurende de ijstijd. Het was waarlijk een prachtig aanzicht.
Vol goede moed en onder de indruk gingen we vervolgens langs een militair oefenterrein, deze was op dat moment uiteraard niet in gebruik. Een mooi landschap waar de boomgrens een soort acute stop maakt op de horizon om over te gaan in heide. Het blijft ons onbekend of dit komt door de mens, of dat dit natuurlijk zo is gelopen.
Op dit terrein waren ook nog de restanten van oude eerste wereldoorlog loopgraven te vinden waar we ook nog een kijkje zijn gaan nemen. Na deze lange, doch gezellige tocht sloten we af met pannenkoeken waar we onze nieuw verkregen indrukken uitvoerig bespraken. De dagen die hierop volgden zou nog vele malen het lied van Bots nadreunen:
De weg is lang, en kent ook eenzaamheid
Maar mensen voer de strijd niet al-leen
In deze tijd die nog geen vrede kent
En geen gelijkheid voor ie-der-een